Al-Qur'an

Al-Qur'an
Picture by Siti Fatonah

Rabu, 27 November 2013

RAMAYANA

Kapetik saking: http://anggraenisme.wordpress.com/2012/12/03/ramayana/?blogsub=confirming#subscribe-blog

Kacarita ana ing negara Ayodya, (dudu Ayodyakarta Hadiningrat Hloooowwww…! ^_^), dipimpin dening Prabu Dasarata. Prabu Dasarata iku kagungan garwa (garwa –> sigaraning nyawa = belahan jiwa) cacahe 3, yaiku Dewi Sukasalya, Dewi Kekayi, lan Dewi Sumitra. Saka 3 garwa iku, Prabu Dasarata kagungan putra papat. Saka Dewi Sukasalya, kagungan putra asmane Rama, saka Dewi Kekayi kagungan putra asmane Barata, lan saka Dewi Sumitra kagungan putra asmane Leksmana lan Satrugna.
Sawise kabeh dewasa, Rama, Barata, Leksmana, lan Satrugna dadi wong kang gagah prakosa lan trampil anggone perang apa meneh anggone nggunakake panah. Ketrampilan iku mau sing maringi piwulang yaiku gurune, sing asmane Begawan Wismamitra. (ingat, bukan Begawan Solo lho yaaa! -_-“). Nah,,,lanjooouuuttt….!
Bagawan Wismamitra, paring dhawuh karo Rama, supaya melu sayembara ana ing negara Manthili. (Rama gelem nampa dhawuhe gurune. Lha ngapa???? Mergane, Rama iku murid sing apik, setya lan tuhu/manut marang gurune. Murid sing apik gitu loohhhh!!!). Sayembara iku isine: Sing sapa wonge bisa ngalahake prajurit-prajurit ana ing Manthili, bakal oleh bebana alias hadiah, yaiku putri kang ayu, sulistya ing warni sing asmane Dewi Sinta. (dudu Bu Ang lohh… ^,^v).
Rama bisa menang ana ing sayembara kasebut banjur oleh hadiah, yaiku ngepek bojo Dewi Sinta. Sawise nglamar Dewi Sinta (cara anggone nglamar kaya sing wis tau disinau ana ing SMA kae.. ^_^), Rama banjur ngejak mulih Sinta menyang Ayodya. Ana ing satengahing wana/alas, kekarone diadhang dening raseksa sing jenenge Ramabargawa. Ramabargawa nantang Rama, yen bisa menthangake (ngelar) gandhewane (panahe) Ramabargawa, mula oleh liwat lan nerusake lakune menyang Ayodya. Ananging yen Rama ora bisa menthangake gandhewa, Rama bakal dipateni lan Dewi Sinta bakal dijaluk. (Sinta panik beud, wedi yen Rama ora bisa menthangake gandhewa). Nanging Rama kanthi gagah nampa gandhewa banjur dipenthangake kanthi gampang lan diarahake Ramabargawa. Ramabargawa bajur isin, lan lunga mabur menyang Kahyangan. (sadurunge, pesen tiket Kahyangan Airlines dhisik, trus take off dehhh.. :)
Rama lan Sinta banjur nerusake mulih menyang Ayodya. Sawise tekan Ayodya, disambut bungah karo wong tuwane. Bapake Rama, yaiku Prabu Dasarata, banjur paring dhawuh marang Rama. Prabu Dasarata dhawuh marang Rama supaya dadi ratu ana ing Ayodya nggenteni bapake. (Rama gelem nampa dhawuhe wong tuwane. Lha ngapa hayooo??? He ‘emh! Mergane, Rama iku anak sing apik, tuhu, bekti marang wong tuwane. Anak sing top markotop gitu loohhh..!!). Nah, nalika Prabu Dasarata ngendika kaya mengkono marang Rama, garwane Prabu Dasarata yaiku Dewi Kekayi mireng. Dewi Kekayi banjur matur marang garwane;
“Papah…” (cieeehh??)
“Iya, Mah..” (halah)
“ Panjenengan rumiyin nate janji dhateng kula, menapa kemutan, Kangmas?” pitakone Dewi Kekayi marang garwane.
“Janji apa dhik Kekayi?” wangsulane Prabu Dasarata.
“Rumiyin panjenengan janji dhateng kula, menawi kula saged gadhah anak jaler saking panjenengan, mila putra kakung panjenengan menika ingkang badhe nggentosi panjenengan mimpin Ayodya menika. Ananging, kenging menapa kala wau panjenengan dhawuh dhateng Rama, supados nggantos panjenengan?”
“Apa iya?” pitakone Prabu Dasarata sambi ngeling-eling janjine.
“Inggih, Kangmas. Menapa boten kemutan?”
“Owalah… iya Dhiajeng, aku kelingan!!! Mbiyen aku nate janji marang sliramu. Wadhuh, banjur kepriye iki. Aku wis kebacut omong karo Rama.” Prabu Dasarata emeng/bingung, amarga dheweke wis dhawuh marang Rama, ning ya kelingan marang janjine.
Ing wasana, kanthi wicaksana, Prabu Dasarata ngendika marang Rama.
“Rama, awakmu wis ngerti manawa Sabda Pandhita Ratu Tan Kena Wola-Wali. Apa wae kang dadi sabdane utawa omongan/ucapane ratu/pemimpin ora kena diblenjani/dilanggar. Isining ati mung tresna karo awakmu, nanging amarga janjiku marang ibumu, Dewi Kekayi iku mau ngger, mula dakjaluk sasuwene 12 taun awakmu sakloron padha nglembara (mengembara) ing alas Dandaka, kanthi dikancani adhimu, Leksmana.” Mangkono kersane Prabu Dasarata marang Rama.
“Inggih, Bapak, kula sendika dhawuh…” wangsulane Rama nampa dhawuh saka bapakne kanthi lilaning manah.
Sapengkere ditinggal Rama, Sinta, lan Leksmana, Prabu Dasarata gerah nganti tekane seda. Sasedane Prabu Dasarata, negara Ayodya ora ana ratune. Kudune Barata kang mimpin Ayodya, kaya apa kang dijanjekake Prabu Dasarata. Ananging Barata ora gelem amarga ngrumangsani yen kang trep jumeneng nata utawa mimpin ing Ayodya yaiku kakangne, Rama sing saiki ana wana Dandaka. Mula, Barata banjur nusul menyang Dandaka, nyuwun supaya Rama kondur ana Ayodya amarga rakyat wis ngantu-antu/ngarep-arep supaya Rama mimpin Ayodya.
Rama ora langsung kondur menyang Ayodya kaya panjaluke Barata. Rama gelem kondur menyang Ayodya yen wis rampung anggone nglembara ing alas kanggo netepi janji lan dhawuhe bapakne, yaiku nglembara suwene 12 taun. Rama percaya yen rakyat Ayodya iku setya tuhu marang dheweke, mula Rama banjur paring trumpah (sandhal selop) supaya diselehake ana ing kraton minangka simbol, gantine Rama dadi ratu ing Ayodya. Barata banjur bali ana Ayodya kathi nggawa trumpah lan bakal ngumumake marang rakyat Ayodya.

Cerita selanjutnya:
Setting = di hutan Dandaka
Ing sawijining dina, Dewi Sinta lagi lungguh, sante2… Dumadakan weruh kidang emas (dudu kidang Inova) nyedhaki dheweke. Sinta banjur kepranan ing ati alias tersepona, lan kepengin nduweni kidang kasebut. Sinta banjur nyuwun marang garwane, Rama supaya nyekel kidang kasebut kanggo dheweke. Singkat kata singkat cerita, Rama banjur lunga nguyak kidang kasebut kanggo Sinta, nanging sadurunge dheweke pesen karo Leksmana, supaya njaga Sinta.
“Maaaan….. woyooo Maaaan…! Leksmana…. Mrenea!” (hadah -_-“) Rama nyeluk adhine.
“Dalem Kangmas, wonten menapa?” wangsulane Leksmana.
“Ngene, aku meh lunga nyekel kidang emas kanggo bojoku. Tulung jaganen bojoku, aja nganti kena bebaya apa wae. Mergane aku lagi ora neng sisihe, mula aku njaluk supaya sliramu standby njaga Sinta. Tulung ya, Man. Aja nganti koktinggal-tinggal lho.” Panjaluke Rama marang Leksmana.
“Oh inggih kakang, beres! Kula janji badhe njagi Dewi Sinta.” Jawabe Leksmana karo ngacungi jempol.
Rama lunga nggoleki kidang emas kang sejatine iku mung tipu muslihate Rahwana (Rajane Alengka) kang kepengin nyulik Sinta. Sinta ngenteni kondure garwane kanthi dikancani lan dijagani Leksmana.
Amarga wis sawetara wektu kok Rama durung kondur, mula Sinta njaluk supaya Leksmana nusul kakangne kang lagi nggoleki kidang emas mau. Nanging Leksmana ora gelem mergane dheweke uwis janji marang Rama ora bakal ninggal Sinta.
“Leks, mbok kana susulen kakangmu, kok durung kondur-kondur ta ya,,,!” panjaluke Sinta.
“Mbok dipuntengga kemawon ta, Mbakyu, mangke rak nggih kondur. Tenang saja, gitu.!”
“Ah ning aku ki kuwatir, gek-gek kakangmu ki kenapa-kenapa. Kana ta susulen!” Sinta merengek2. He
“Ampun menggalih mekaten, Mbakyu. Sabar mawon, mangke Kang Rama mesthi kondur ngasta kidang emas kangge Mbakyu.”
“Aa…. Tulung susulen Leks! Pokoke kana ndang digoleki!” rengekan Sinta semakin membahana. 0_0
“Nyuwun pangapunten Mbakyu, kula sampun janji dhateng Kang Rama supados njagi panjenengan lan mboten badhe nilar panjenengan piyambakan. Mu’up.”
“Tenang wae Leks, aku ora bakal kenapa-kenapa. Aku janji ora bakal neng ngendi2. Ning susulen kakangmu!”
Leksmana galau, akhire dheweke gelem nuruti panjaluke Sinta.
“Mmm… nggih… menawi makaten kersanipun Mbakyu, kula badhe bidhal madosi Kang Rama. Nanging Mbakyu, kula suwun panjenengan kersa nglampahi panyuwun kula.”
“Panjalukmu apa Leks? Bakal tak turuti. Tenin. Ciyuz..!”
“Kula badhe ndamel rajah (mantra) kangge ngupeng panjenengan supados saged njagi panjenengan saking bebaya menapa kemawon. Nanging panjenengan ampun ngantos medal saking bunderan rajah menika.” Leksmana nduduhake area kang wis diwenehi rajah. Ngubengi panggonane Dewi Sinta.
“Walah iya, beres Leks! Wis kana ndang budhal!”
“Saestu lho Mbakyu Sinta, ampun ngantos medal saking rajah menika ngantos kula lan kang Rama dumugi mriki malih.” Pesene Leksmana banjur budhal nusul Rama.
Rahwana kang gawe tipu muslihat supaya Rama lunga, wis kasil; lan Leksmana uga wis ora njagani Sinta. Mula Rahwana banjur ngleksanakake niyate nyulik Sinta. Nanging Rahwana isih durung isa, amarga ana rajah kang wis digawe Leksmana mau. Rahwana banjur nyamar dadi pengemis tuwa kang mesakake banget. Rahwana kang awujud pengemis mau nyedhaki Sinta supaya Sinta banjur bisa nulungi dheweke lan metu saka rajah.
Apa yang terjadi selanjutnya????
Sinta akhire metu saka rajah!!! (hhhahhh??? Appppaahhh???!!!) lan singkat kata singkat cerita,,,, pengemis iku mau malik dadi wujud asline, yaiku Rahwana lan wusanane nyulik Sinta.
“Hahahahah… Sinta… kowe tak culik!” clathune Rahwana.
Sinta njawab, “Yuk…!” (lhohhhhh???????) hehehe (guyon, gen ketok alay). Hehe
Rahwana nuli mabur kanthi nggawa Sinta. Ana ing angkasa, dheweke pethukan karo manuk Garudha kang arane Jatayu. Jatayu perang karo Rahwana kepengin nyelamatake Sinta, nanging Jatayu kalah. Mula Sinta banjur digawa ana Alengka dening Rahwana, diwenehake (disekap) ana Taman Argasoka/Asoka.
Sawise Rama lan Leksmana pirsa yen Sinta diculik, mesthi wae sedhih. Banjur dumadakan ana Anoman kang diutus supaya ngewangi Rama nggoleki Sinta ana Alengka. Rama banjur paring ali-ali marang Anoman supaya Sinta percaya lan kanggo bukti yen Anoman iku pancen utusane Rama.
Anoman budhal menyang Alengka. Ana ing taman Argasoka, Anoman ketemu karo Sinta, lan menehake bukti iku mau. Sadurunge bisa ngejak mulih Sinta, para prajurit Alengka ngonangi yen Anoman bakal nyelamatake Sinta. Anoman dipanah nganggo panah kang ana genine, nanging mesthi ora kena alias mleset. Malah ngobong taman lan kerajaan Alengka. Anoman banjur matur marang Rama, akhire Rama sawadyabalane banjur menyang Alengka. Akhire dumadi perang antarane Rama karo prajurit2 Alengka. Rahwana njaluk tulung marang adhine, Wibisono supaya diewangi perang. Nanging Wibisono ora gelem amarga ora seneng karo tumindake kakangne kang nyulik Dewi Sinta. Wibisono malah akhire mbela Rama amarga dheweke iku seneng mbela bebener.
Rahwana banjur njaluk tulung marang adhi sijine, yaiku Kumbakarna. Kumbakarna kang wektu iku lagi turu, digugah dening Rahwana.
“Heeehhhh Kumbakarna, tangia, ewangana aku perang mungsuh Rama!”
“mmmhh… wegah! Aku ora seneng karo tumindakmu iku Kang. Dadi yen saiki kedadeane kaya ngene, kuwi wis resikomu. Aku gemang ngewangi.” wangsulane Kumbakarna lan nerusake anggone turu.
“Hehhh!!!! Kumbakarna! Karepmu kepriye??? Negaramu iki wis meh ambruk. Wis meh ajur, kalah karo Rama. Kok kowe malah mung turu!” Rahwana nesu, lan ngece Kumbakarna.
Kumbakarna akhire gelem tangi, banjur clathu.
“Kang, aku gelem perang, ning ateges ora mbelani awakmu kang degsura iku Kang. Aku bakal medhun perang mungsuh Rama, amarga aku mbelani negaraku iki, Alengka!” wangsulane Kumbakarna, banjur maju perang mungsuh Rama sawadyabala.
Akhire, Kumbakarga uga gugur ana ing peperangan iku. Mula Rahwana maju perang, ing wasana Rahwana mati kena panah pusakane Rama.
… perang usai… hhhhh -_-“
Sawise Rahwana gugur, Sinta ngadhep Rama kekanthi dening Anoman. Ananging Rama ora gelem nampa Sinta meneh amerga dheweke ora percaya maneh yen Sinta isih suci lan setya marang dheweke sasuwene ana Alengka. Mula Rama njaluk bukti marang Sinta, kanggo mbuktekake kesuciane. Yen Sinta pancen isih suci (similikiti weleh2. He), mula dheweke menawa nyegur ing latu ora bakal kobong lan tetep wutuh. Nanging menawa dheweke wis ora suci maneh, mula dheweke bakal kobong. Mula Sinta banjur mbuktekake, lila legawa kanthi nyemplung ana ing latu (geni). Plung….!
(Jueng…..jreeeeeng…..! tadaaaaaaa….!)
Sinta bisa metu saka geni kasebut, ateges dheweke pancen isih suci, lan setya marang Rama. Akhire Rama percaya meneh lan gelem nampa garwane iku kanthi gumbiraning manah.
Hmmmh… hepi ending gitu…
Semanten cariyos bab Ramayana ingkang kula mbabar kanthi cara kula, nyuwun pangapunten menawi kathah kalepatan. Kula tambahi kanthi wontenipun basa2 ingkang ‘gaul’ utawi ‘alay’ supados langkung ndudut ati dhateng para pamaos. Matur nuwun.

Bathara Aswan Aswin

Dewa Aswan Aswin iku dewane pengobatan kasektene bisa ngenomake wong kang wis tuwa umure. Ing crita ikibakal digambarake pitulung ngane Bathara Aswan Aswin marang titah ing ngalam donya. Upamayu iku muride resi Ayodya domya.
    Sawijining dina Upamayu di utus angon sapi lan pedhet, anggonne angon disambi anyjejaluk (ngemis), oleh olehanne banyjur dipangan tumindak mangkono ikudi anggep luput dening gurune. Ing resi ngendika yen oleh olehanne anyjejaluk kudu di aturrake gurune. Upamayu manut yen sabanyjurre anyjejaluk entuk kediaturrake gurune lan dhewekke anyjupuk saperangngan dipangan dhewe. Cara mangkono uga dianggep salah dening resi ayodyadomya.
Amarga  sarwa salah Upamayu leren angonne anyjejaluk Manawa ngelih dhewekke ngombe susu sapi sing diengon mau. Tumindak mangkono uga kaanggep salah sebab nyolong tanpa idipalilahe sing duwe. Sarehne wedi yen salah maneh, menawa krasa luwe Upamayu mung andilati umpluk susu sing ana ing lambene pedhet sawise pedhet mau nyusu marang embokke. Bab mangkono iku uga disalahake marang gurune sebab kaanggep gurangi jatahe pedhet.
Kagawa banget tasetyane marang guru, Upamayu ora wani mangan apa apa. Amarga ora kuwat ngampet ngelih, wis pirang pirang dina ora mangan Upamayu mangan godhong arka ( godhong sing ana racune) . sanalika mripatte Upamayu dadi wutam lakune nunak nunuk wasana kacemplung ing luwangan ( jugang ngan ).
Wayah surup sapi lan pedhette bali dhewe. Upamayu ora kathon sang resi kaget banyjur anggolekki ing alas, awit wes wengi lan peteng sang resi mung bengak bengok ngundang Upamayu. Ing sapinggirring luwang ngan sang resi miring sambate Upamayu munggah, lan maneh ora weruh dalan , resi Ayodya domya ngajak Upamayu semedi, nyuwun marang Bathara supaya diparingngi usada/tamba. Bathara Aswan Aswin rawuh, trenyuh marang lalakone  Upamayu, astane Bathara Aswan Aswin banyjur ngusap matane Upamayu, sanalika matane pulih, bisa lan deleng maneh.
Bathara Aswan Aswin banyjur paring dhawuh marang resi Ayodya nomya, Manawa mulang lan ngutus iku kudu sing cetha, ora mung bisa angngluputtake nanging uga kudu bisa ambenerake, sawemah sing diwulang ora nemu cilaka. Marang Upamayu Bathara Aswan Aswin uga paring dhawuh, yen murid iku duwe hak takon marang gurune, yen during ngerti apa sing diprintahake.



tugsKe[lo[mPok\ “*qrAsWn\AsWin\”

pit[kon\
1.    Amarga tumindake kurang ngati-ati,upamayu dadi cilaka. Apa akibate? Tuduhna ana ing paragraph endi!
2.    Tudahna menawa Resi Ayodyanomya kurang cetha anggone mulang! Kudune kepriye?
3.    Manut panemumu, apa hak lan kewajibane:
a.    Murid marang guru?
b.    Guru marang murid
4.    Ana ing crita kepriye wewatakane :
a.    Upamayu
b.    Resi ayodyanomya
c.    Aswan Aswin
5.    Piwulang becik apa kang bisa dijupuk saka crita kasebut?
6.    Miturut panemu saka kelompokmu,kepriye kahanane piwulang ana ing kelas/sekolahmu?
Kepriye sikap/tumindake murid-murid marang para guru?
Kepriye sikap/tumindak/cara mulang para guru marang murid-murid?
w=suln\
1.    Paragraf 4, akibate sanalika mpripate Upamayu dadi wutam lakune nunak-nunuk wasana kecemplung ing jugangan.
2.    Paragraf 2, sawijining dina Upamayu diutus angon sapi lan pedhet, anggone angon disambi anjejaluk(ngemis) oleh--olehane banjur dipangan tumindhak mangkono iku dianggep luput dening gurune. Sang Resi ngendika yen oleh-olehane anjejaluk kudu diaturake gurune.
Resi Ayodyadomyo menawa mulang lan ngutusi iku kudu sing cetha, ora mung bisa angluputake nanging uga kudu bisa ambenerake, sateman sing diwulang ora nemu cilaka.
3.    a.  Hak murid marang guru manut panemu kelompok ku yaiku
•    entuk piwulangan.
•    entuk takon menawa anggone jelaske durung dimangerti murid-murid.
         Kewajibane murid marang guru
•    Ngrungoake menawa di wulang
•    Manut karo apa sing didhawuhi guru
•    Ngajeni marang guru
b. Hak guru marang murid
•    ngei hukuman menawa murid ora ngerjakke tugas
•    ngei tugas marang murid
Kewajibane guru marang murid
•    Ora pilih kasih karo  murid sing pinter 
•    Ngei  penjelasan materi ngasi  muridte mudeng
•    Ngei materi sesuai karo SKL
•    Ora nggunakke kekerasan anggone nyeneni murid (contone: ngaplok,njotos, dll)
4.    Wewatakan
a.    Upamayu        : manut marang piwulang gurune
b.    Resi ayodyadomya    : Perhatian marang muridete
c.    Aswan Aswin    :wicaksana, seneng biyantu, prihatin karo upamayu
5.    Piwulang becik kang bisa di jupuk saka crita kasebut
Murid nduwe hak takon marang guru, kudune pelajaran opo wae sing during cetha tenanan di takokke  dadi seng maune ora ngerti isa ngerti, sing maune salah dadi bener, isin takon kesesat neng kebon
6.    Kahanane piwulangan ana ing kelas/ sekolah kurang efektif, kurang adil
Sikap/ tumindakke murid-murid marang guru sewena-swena. Enek seng ora ngajeni guru uga ana sing nyepelikke gurune
Sikap/tumindak cara mulang para guru marang murid beda-beda amarga gurune ning SMA Tengaran akeh dadi sifate bedo-bedo ana seng mulang penak banget murid isa ngerteni pelajaran ngasi jelas, ana guru sing mulang sedengan murid kadang mudeng kadang ora babar blas, ana guru sing mulang marakke ngantuk babar blas ora mudeng, uga enek guru seng gur mentingke bocah-bocah sing pinter tanpa mikir murid endi sing urung jelas.

Jumat, 22 November 2013

SELALU MENCINTAIMU "bams"

Ku harap kau sadari
Tak mungkin lagi kita tuk bersama
Ku harap kau mengerti
Percuma memaksakan semua ini
Seisi dunia seakan menentang kita
Lebih baik kita akhiri
Sebelum semua tersakti
Ku kan selalu mencintai dirimu
Tak pernah ku sesali
Semua yang telah kulalui denganmu
Kau ajarin ku cinta
Kelak ku tahu apa yang ku cari
Semoga dirimu bahagia walau tak bersamaku
Cinta tak harus memiliki
Tak selalu berakhir indah
Ku kan selalu mencintai dirimu
Semoga dirimu bahagia walau tak bersamaku
Lebih baik kita ahkiri
Sebelum semua tersaktiKu kan selalu mencintai dirimu
Cinta tak harus memiliki
Tak selalu berakhir indah
Ku kan selalu mencintai
Ku kan selalu mencintai
Ku kan selalu mencintaimu

Selasa, 19 November 2013

PENTAS DRAMA


kapetik saking: http://anggraenisme.wordpress.com/2012/11/14/pentas-drama/
Pangertosan drama  
Miturut etimologi, tembung drama saka basa Yunani, yaiku draomai sing duweni teges ‘tandang, tindak, lelakon’ (to do, to act).

Miturut Panuti Sudjiman, drama yaiku karya sastra sing duweni ancas (tujuan) nggambarake panguripan sing ngatonake konflik lan emosi liwat tumindak (action) lan paguneman (dialog) lan dirancang kanggo pementasan ing panggung.
  1.   Maragakake drama
  2. Titikane drama, yaiku naskah sing awujud paguneman utawa dialog. Ing sajroning ndhapuk pacelathon pengarang kudu nggatekake paguneman para paraga ing saben dinane. Basa sing digunakake ing paguneman yaiku basa saben dinane, amarga para paraga mau makili utawa nyulihi (makili) panguripan saben dinane. Umpamane yen maragakake tokoh preman, omongane kudu kaya watake preman. Maragakake wong Banyumas, dialek Banyumase kudu krasa (cetha), lsp.
    Dialog ing sajroning drama kudu nggambarake karakter (watak) paraga-paragane. Malahan, paguneman ing drama duweni sipat estetis, tegese nduweni kaendahan basa. Supaya penonton bisa ngrasakake dialek utawa ritme omongan saka para paraga kasebut, awake dhewe kudu gladhen supaya paguneman bisa nduweni sipat estetis, yaiku kanthi olah vokal.
  3. Nonton lan nanggapi pementasan drama
Manawa nonton ing sawijining pentas drama, film, utawa sinetron tumrap para siswa duweni ancas kanggo ngapresiasi lan evaluasi. Kagiyatan ngapresiasi yaiku kagiyatan ngrasakake, magerteni, lan ngajeni. Kagiyatan ngrasakake minangka kagiyatan sing wis kulina dilakoni, kowe mbukak pribadimu dhewe lan ngrasakake kaendahan seni sing koktonton. Ananging minangka siswa, kowe perlu nambah kanthi upaya mangerteni ngapa tontonan kuwi nyenengake utawa ora nyenengake. Kanthi mangkono manawa nyawang pementasan utawa tayangan film iku minangka sawijining produk proses karya seni. Asile proes ngrasakake lan mangerteni yaiku ngajeni, kerpiye wae sawijining karta pementasan amung bisa kacipta amarga srana makarya kanthi tenanan, lan talenta (bakat) seni para sing gawe.
Kagiyatan evaluasi utawa mbiji, yaiku kagiyatan mbandhingake pementasan drama lan kriteria standar kwalitas sing diyakini bijine. Standar kwalitas kuwi digawe sarana ilmu lan pengalaman ing sajroning ngrasakake lan mangerteni sawijining pentas minangka sawijining proses lan produk.
Unsur intrinsik drama
Unsur intrinsik ing naskah drama (sandiwara) yaiku:
1)      Tema
Tema yaiku gagasan pokok/ide pokok kang dadi dhasar lakon ing crita drama. Tema bisa diandharake kanthi eksplisit (transparan utawa melok), uga bisa diandharake kanthi implisit (tersirat). Wujude tema warna-warna, bisa diandharake srana irah-irahan, gambaran latar, paraga, utawa dialog antaraning paraga.
2)      Alur
Alur yaiku urut-urutaning crita wiwit lekas nganti pungkasaning drama, mujudake sabab musababe kang mbangun crita. Alur iku kapernag dadi loro, yaiku alur lurus (progresif) lan alur sorot balik (regresif/flash back).
3)      Penokohan/paraga
Paraga yaiku pawongan kan nindakake crita. Penokohan nggambarake watak saka para paragane. Paraga kang nduweni watak becik diarani paraga protagonis, dene paraga kang nduweni watak ala diarani paraga antagonis.
4)      Latar (setting)
Latar yaiku sakabehe katrangan, panuduh, panggonan sing ana sesambungane karo wektu, swasana lan panggonan ing sajroning crita. Latar kaperang dadi 3, yaiku:
  1. Latar panggonan/geografis
Latar panggonan iku panggonan dumadining crita. Umpamane, desa, kutha, sekolahan, kamar, lsp.

  • Latar wektu/historis
  • Latar wektu iku nuduhake wektu dumadining crita. Umpamane; esuk, awan, sore, dina Minggu, tanggal utawa wulan/taun tartamtu. Ana uga latar wektu kang ora idsebutake kanthi cetha, kayata; sawijining dina, satengahing wengi, lsp.

  • Latar sosial lan pegawean para paraga
  • Latar sosial manut urutane yaiku:
    1)      Paraga kanthi latar sosial cendhek/asor
    2)      Paraga kanthi latar sosial sedheng (menengah)
    3)      Paraga kanthi latar sosial dhuwur/luhur
    5)Amanat
    Amanat yaiku weling saka pangripta kanggo pamaose. Weling kang dikarepake iku bisa awujud piwulang becik lan ala, ngenani sesambungane manungsa karo sapadhane, Gusti Allah, utawa karo dhiri pribadine.


    Titikane drama iku nduweni naskah rantaman lakone crita. Naskah kasebut uga diarani skenario. Dene ing ngisor iki bakal dirembug katrangan ngenani skenario.
    • Skenario yaiku rantaman lakon sandiwara, drama, film, apadene sinetron.
    • Skenario yaiku crita kang awujud rerangkening adhegan-adhegan, nanging ora kaya sandiwara kaya ing kasunyatan.
    • Skenario (screen play) yaiku garis gedhene crita kang awujud naskah, sanadyan arang-arang ngemot peprincen cara-cara utawa versi perekaman utawa shooting.

    Naskah utawa skenario iku kedadean saka babak-babak. Anggone ngedum babak-babak iku ora mung sakarepe penulis skenario, nanging adhedhasar alesan kang kuwat. Saben babak, ana perangan kang diarani adhegan. Adhegan iku perangan ing babak kang diwatesi dening owah-owahaning swasana, papan, gantining utawa tekaning paraga liya.
    Uga ana kang diarani pandom, yaiku peranganing naskah kang nerangake kahanan/swasana, sipat lan tingkah lakuning para paraga lan liya-liyane. Biasane, perangna iki tinulis ing antarane tandha kurung.
    Isine naskah skenario yaiku:
    1. Pacelathon paraga
    2. Swasana setting sing dikarepake
    3. Gegambaran swasana
    4. Apa wae kang kudu ditindakake dening paraga

    Naskah drama minangka papan kanggo ndelehake ide (panemu) crita ng sajroning alur crita lan rantamane lakon. Wong nulis naskah drama ing sajroning proses karyane biasane nganggo pathokan saka tema crita. Tema kuwi digawe dadi sawijining crita sing kedadean saka prastawa-prastawa sing nduweni alur sing cetha, kanthi ukuran lan suwene (durasi) manut kabutuhan. Mula saka kuwi, nalika gawe naskah drama pathokane ana 3, yaiku:
    1. Wektu
    2. Panggonan
    3. Lakon
    4. Naskah sing dipilih sutradara biasane nduweni syarat-syarat, kayata:
      1. Naskah kudu nggambarake tema sing wutuh. Tema ing sajroning crita minangka ide filosofis saka lakon.
      2. Naskah kudu nduweni titik pandhang sing cetha karo nilai kontekstual sing ana ing masyarakat saiki.
      3. Naskah kudu nduweni greget sing tumuju dadi prastawa-prastawa sing urip saengga bisa ndadekake gregeting penonton supaya melu katut ing sajroning pementasan kuwi.
      4. Naskah uga nduweni gaya penampilan sing isine tantangan lan pola-pola adhegan sing cetha.

      Ing sajroning nulis naskah skenario, kudu nggatekake:
      1. Penonton sing kepriye sing diadhepi
      2. Penonton nduweni pepinginan pementasan sing kaya apa
      3. Misi apa sing diwenehake kanggo penonton
      4. Kaluwihan (daya tarik) apa ing sajroning naskah sing dipentasake
      5. Apa bisa yen naskah kuwi ditindakake dening para aktor ing sajroning teater  

    Sabtu, 16 November 2013

    SEPOTONG SENJA UNTUK MU

    MUNGKINKAH SUATU SAAT NANTI KETAKUTNKU INI BENAR TERJADI
        “Lintang dan langit ! Itulah nama anak anak kita” ucapku semangat, dibalut senyum yang mengembang disudut bibirmu.
        .
    Sudah beberapa bulan sejak peristiwa tu. Namun ingatanku masih begitu kuat tentangmu. Masih tersulut tawa renyahmu, masih kuingat caramu mengungkapkan rasa, dan masih beritu lekat suaramu menggelitik gendang telingaku. Dulu aku dan kamu sempat menjadi kita, kita yang saling menyatukan rasa. Sosokmu yang penuh tanya memaksaku untuk terus mencari jawabnya. Inikah yang disebut cinta? Selalubutuh tanya dan jawaban.

    Jarak antara indonesia dan korea memang masih setia membusungkan dada, menyombongkan dari atas prestasi  yang ia tekuni. Memisahkan dua orang yang saling mencintai, menjauhkan dua insan yang masih saling berbagi rindu. Jarak memang tak selal mampu kita tembusi. Sehingga kita berkencan dengan waktu, dan orang orang menatapnya penuh tanya. Aku dan kamu menelan rindu yang diam-diam. Kita juga tak bisa berbuat apa-apa, ketika jarak memang mempunyai hak untuk menjauhkan.

    Semua mengalir begitu indah, hingga pada sewaktu-waktu kamu mengatakan hal yang mencengangkan, “kenapa kamu tak pernah berbincang dengan ibuku?. Ibu bilang kalo kamu anggep. Ibuku tak menyukai orang wanita anggep

    “lalu bagaimana denganku? Bagaimana dengan kita?” tanyaku cemas.

    “tapi, aku menyukaimu.” Jawabmu singkat, aku tertegun. “ibu baik kik, yang berhak memilih kan aku.”

    Beberapa menit kemudian, kita berseru, percakapan yang mngalir lewat mata berkaca, kala pertama aku mendengar suara tangismu, begitu lembut, begitu tulus. Aku masih ingat usaha kerasmu untuk menguatkan langkah kita, agar tak ada yang meras terakiti ditengah janlan. Seandainya tak ada jarak, mungkit kita bisa saling menuakan. Tapi, apalah daya yang kaupunya dan kupunya? Kita hanyalah dua manusia angkuh yang nekat melawan arus perbedaan. Aku dan kamu hanya ditaqdirkan untuk berkenalan bukan untuk menjadi pasangan kekasih Tuhan.

    Rinduku dan  rindumu tak saling menyapa. Aku dan kamu tak mungkin bisa seperti dulu, semua berbeda, semua berubah. Aku dan kamu  tak mungkin lgi menjadi kita, karena disana mungkin ku telan bersama pilihanm, dan disini pilihanku.

    Ku tau kau begitu mencinta senja dan kilau lembutnya. Kutau ku sempat memimppikan bisa melihat senja bersama denganku, bersama dengan anak anak kita. Tak sempat kulihat wajah lintang dan langit karena perpisahan tergesa-gesa menjalankan tugasnya,untuk membuat aku dan kamu seakan-akan tak pernah saling mengenal.

    Maaf, aku tak mampu memberi keindahan dalam hidupmu. Maaf, karena aku tak bisa menggambarkan senja di bola matamu. Maaf, karena kubiarkan kamu memasuki hidupku. Jadi, takkan pernah ada kita dalam dongeng sebelum tidur ataupun dalam sejarah yang tak dibukukan

    Biarkan saja angin bersenandung sendiri
    Biarkan saja wajahmu menggantung dalam sunyi
    Biarkan saja tawa renyahmu menghantui hari
    Itulah tanda
    Bahwa aku membiarkan diriku
    Untuk tetap merindukanmu
    Hingga sekarang,
    Masih ada doa yang mengaliri malam-malammu
    Masih ada doa yang menghakimi kebahagiaanmu
    Masih terucap lirih doaku,
    untuk menuntunmu pulang
    ke sini. . .
    pulanglah. . .
    aku merindukanmu

    ... hari apa entah nanti
    Ponselku dan ponselmu jadi saksi, dua hati menjadi satu, melebur dala perbedaan. Kamu pria yang sempat menjadi senja dan malamku, pria yang menjadi teman begadangku, si mata sipit yang pernah menjelma menjadi tangis dan tawaku


    Kamis, 14 November 2013

    iwan fals 'IBU'

    Ribuan kilo jalan yang kau tempuh
    Lewati rintang untuk aku anakmu

    Ibuku sayang masih terus berjalan
    Walau tapak kaki penuh darah penuh nanah

    Seperti udara kasih yang engkau berikan
    Tak mampu ku membalas...
    Ibu
    Ibu

    Ingin kudekap dan menangis dipangkuanmu
    Sampai aku tertidur bagai masa kecil dulu

    Lalu do'a-do'a baluri sekujur tubuhku
    Dengan apa membalas...
    Ibu
    Ibu

    peraturan bola basket

    Adapun peraturan tersebut adalah sebagai berikut :
    Pemain terdiri dari dua tim dengan masing – masing anggota 5 orang dan dipimpin oleh wasit
    Waktu pertandingan bola basket adalah 4 quarter dengan masing-masing quarter berdurasi 10 menit dan waktu istirahat selama 10 menit.
    Bola harus dipegang di antara telapak tangan atau di dalam kedua telapak tangan. Jadi, lengan atau anggota tubuh lainnya tidak diperbolehkan memegang bola. Tetapi jika bola hanya mengenai bagian tubuh yang lain maka akan dianggap tidak apa -apa.
    Pemain tidak diperbolehkan berlari sambil membawa bola dengan kedua telapak tangan. Pemain diperbolehkan membawa ( mendribble ) bola dengan cara memantulkan bola dilantai dengan satu tangan.
    Pemain dapat menangkis dan melemparkan bola ke segala arah selama masih berada dalam satu wilayah lapangan.  tetapi bola yang ditangkis tidak boleh dipukul menggunakan kepalan tangan (meninju).
    Pemain tidak diperbolehkan menyeruduk, menahan, mendorong, memukul, atau menjegal pemain lawan dengan alasan apapun. Pelanggaran pertama terhadap peraturan ini akan dihitung sebagai kesalahan, pelanggaran kedua akan diberi sanksi berupa diskualifikasi pemain pelanggar hingga keranjang timnya dimasuki oleh bola lawan.
    Apabila salah satu pihak melakukan tiga kali kesalahan secara berturut-turut, maka kesalahan itu akan dihitung sebagai gol untuk lawannya (berturut-turut disini artinya tidak ada pelanggaran balik oleh lawan).
    apabila pemain melakukan pelanggaran dengan tujuan untuk mencederai lawan, maka pemain yang melanggar akan dikenai hukuman tidak boleh ikut bermain sepanjang pertandingan dan pergantian pemain tidak diperbolehkan.
    Gol terjadi apabila bola yang dilemparkan atau ditepis dari lapangan masuk ke dalam ring pihak lawan, dalam hal ini pemain yang menjaga keranjang tidak menyentuh atau mengganggu gol tersebut. Apabila bola terhenti di pinggir keranjang atau pemain lawan menggerakkan keranjang, maka hal tersebut tidak akan dihitung sebagai sebuah gol.
    Apabila bola keluar lapangan pertandingan maka bola akan dilemparkan kembali ke dalam dan dimainkan oleh pemain pertama yang menyentuhnya.
    Apabila terjadi perbedaan pendapat tentang kepemilikan bola, maka wasitlah yang akan melemparkannya ke dalam lapangan. Pelempar bola diberi waktu 5 detik untuk melemparkan bola dalam genggamannya. Apabila ia memegang lebih lama dari 5 detik, maka bola akan berpindah ke pihak lawan.
    Apabila salah satu pihak melakukan hal yang dapat menunda pertandingan, maka wasit dapat memberi mereka sebuah peringatan pelanggaran.
    Wasit berhak untuk memperhatikan permainan para pemain dan mencatat jumlah pelanggaran dan memberi tahu wasit pembantu apabila terjadi pelanggaran berturut-turut. Wasit memiliki hak penuh untuk memberikan diskualifikasi pemain yang melakukan pelanggaran sesuai dengan yang tercantum dalam aturan 5.
    Wasit pembantu memperhatikan bola dan mengambil keputusan apabila bola dianggap telah keluar lapangan, pergantian kepemilikan bola, serta menghitung waktu. Wasit pembantu berhak menentukan sah tidaknya suatu gol dan menghitung jumlah gol yang terjadi.
    Gol dari lemparan bebas akan dihitung 1 angka, Gol dari lapangan : 2 angka, dan Gol dari luar garis tiga angka : 3 angka
    Pihak yang dinyatakan sebagai pemenang adalah pihak yang berhasil mendapat point terbanyak.

    Rabu, 13 November 2013

    di batas kota ini


    Di batas kota ini ku menatap wajahmu
    Perpisahan ini membuat luka di hati
    Ingin ku berlari namun tak kuasa diriku
    Engkau menangis dalam pelukanku
    Sendiri kau terpaku melepas kepergianku
    Air mataku berlinang
    Membasahi pipi
    Seakan kau sesali perpisahan ini
    Janganlah kau sesali
    Janganlah kau tangisi
    Aku pergi untuk kembali lagi
    Hapuslah air matamu
    Hapus luka hatimu
    Nantikan aku di batas kota ini
    Pelabuhan jadi saksi
    Dermaga tua menanti
    Disaat engkau berjanji
    Tuk kembali lagi
    Di pelabuhan Belawan
    Kulepas dirimu kasih
    Kuharap engkau kembali untukku lagi
    Sendiri kau terpaku melepas kepergianku
    Air mataku berlinang
    Membasahi pipi
    Seakan kau sesali perpisahan ini
    Janganlah kau sesali
    Janganlah kau tangisi
    Aku pergi untuk kembali lagi
    Hapuslah air matamu
    Hapus luka hatimu
    Nantikan aku di batas kota ini
    Pelabuhan jadi saksi
    Dermaga tua menanti
    Disaat engkau berjanji
    Tuk kembali lagi
    Di pelabuhan Belawan
    Kulepas dirimu kasih
    Kuharap engkau kembali untukku lagi
    Janganlah kau sesali
    Janganlah kau tangisi
    Aku pergi untuk kembali lagi
    Hapuslah air matamu
    Hapus luka hatimu
    Nantikan aku di batas kota ini…